Το σχέδιο σαν εργαλείο επικοινωνίας και συμμετοχής.
Η εργασία μας δεν είναι προυπάρχουσες επινοήσεις και επιλύσεις που εφαρμόζονται στην περίσταση.
Η λύση οφείλει να είναι κάθε φορά διαφορετική,
απόλυτα εξαρτημένη από την ιδιορρυθμία των συγκεκριμένων ζητημάτων.
Θέλουμε τους κατοίκους κοινωνούς, στην παραμικρή λεπτομέρεια,
της κατασκευής Εκείνου που τους αφορά και θα τους περιβάλλει.
Οφείλει να δαπανηθεί χρόνος δίχως όρια, στην εφευρετική χρήση επoπτικων εργαλείων-βοηθημάτων,
που στοχεύουν στην ουσιαστική τους συμμετοχή.
Η συμμετοχή απαιτεί τη θέσμιση κανόνων που συγκροτούν σχέσεις,
σχέσεις απόλυτης σαφήνειας, διαφάνειας, και ειλικρίνειας.
Το έργο προυποθέτει αμοιβαία εμπιστοσύνη, σε όλα τα επίπεδα, με όλους ανεξαιρέτως τους εμπλεκόμενους.
Η εμπιστοσύνη διασφαλίζεται μόνο με την ευλαβική τήρηση μιας αυστηρής διαδικασίας-ρουτίνας.
Το σχέδιο είναι το όχημα που συγκροτεί και συγκρατεί το ταξίδι, από την ιδέα στην πράξη,
από την εικόνα στην κατασκευή της, από την τεχνολογική περιπλοκότητα στην αφαίρεση,
από τη γύμνια στο ρούχο, από τη σκέψη στο σώμα, από το έχειν στο είναι,
από το παντού και πάντα στο εδώ και τώρα, από την όραση στο βλέμμα που δεν ξεγελιέται,
από τη μοναξιά του μουσικού στη θαλπωρή της ορχήστρας, τέλος, από τον κοσμο στο χάος.
Η αλήθεια είναι ευτυχώς συγκεκριμένη.