demo

  • Full Screen
  • Wide Screen
  • Narrow Screen
  • Increase font size
  • Default font size
  • Decrease font size
There are no translations available.


H KATOIKIA ΣΗΜΕΡΑ

Tο Κτίριο σαν "σπίτι"
«... δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια
ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο...»
Γιώργος Σεφέρης « Κίχλη»


Στις αρχές του 21 αιώνα το σπίτι μπορεί και να είναι μια αρκετά περίπλοκη μηχανή εάν ενσωματωθούν στο κέλυφος του, από τη μια όλες οι τεχνολογίες αιχμής και από την άλλη όλες οι τεχνικές προστασίας, από τις συνέπειες που προκαλεί ένα τραυματισμένο περιβάλλον. Ένα σπίτι καλείται να υποκαταστήσει όλες τις στερήσεις της ανάπηρης Πόλης του. Ενέργεια, οξυγόνο, νερό, απόβλητα, σκουπίδια, θερμοκρασίες, ασφάλεια κ.α. Η τεχνολογία του «έξυπνου σπιτιού » διαχειρίζεται την περιπλοκότατα, και το διαδίκτυο πραγματώνει ένα «παγκόσμιο αστικό » που διαστέλλει την εικονική επικοινωνία ανάμεσα στα απανταχού ανθρώπινα άτομα.

Η κατασκευή και απόκρυψη όλης αυτής της υποδομής, η οποία βρίσκεται σε ένα στάδιο συνεχών αλλαγών και εξελίξεων, προϋποθέτει μια ιδιαίτερη σχεδίαση που υπερβαίνει τα «λειτουργικά» σχεδια των μηχανολόγων. Προϋποθέτει την εφεύρεση χώρων για εγκατάσταση και διέλευση, ταυτόχρονα κρυφών και επισκέψιμων, με μοιραίο πρακτικό αποτέλεσμα την ανάγκη δημιουργίας ενός δεύτερου εσωτερικού κελύφους υποστηρικτικού της μηχανής-σπίτι. Το νέο εσωτερικό κέλυφος λειτουργεί στη συνέχεια, σαν ευκαιρία – δυνατότητα να επαναπροσδωσουμε στο σπίτι τη χαμένη του απλότητα και ουσιαστικότητα, σχεδιάζοντας το εσωτερικό του ρούχο, ρούχο αναφορά στα σώματα των πραγματικών του κατοίκων, με τις όποιες παραξενιές και ιδιορρυθμίες τους. Ο καθένας βγαίνοντας από την πόλη του και μπαίνοντας στο σπίτι του, επιζητά να απαλλαγή από τη σύγχυση και το θόρυβο του στρεβλωμένου δημόσιου χώρου και να φορέσει ένα φρέσκο περιβάλλον καθαρότητας, μπολιασμένο με τα σημάδια της προσωπικής του ταυτότητας, την εικόνα του αυτοπροσδιορισμού του, στον κόσμο και στο χάος. Το μέσα ρούχο συναντά το έξω ένδυμα στα ανοίγματα του κτιρίου, το πραγματικό και γοητευτικό θέατρο της σύγκρουσης των δυο κόσμων.

Με τέτοια μυαλά στο κεφάλι μας υποδεχόμαστε τους πελάτες μας. Ακούμε με ιδιαίτερο σεβασμό, προσοχή και σιωπή, τις ιστορίες που έχουν να μας διηγηθούν για τα πράγματα που χρειάζονται και για τα πράγματα που αγαπούν. Στη συνέχεια επιχειρούμε να τους κάνουμε κοινωνούς των εικόνων που προσλάβαμε για αυτούς, με σχέδια-εικόνες για κάθε ένα χώρο και πράγμα χωριστά. Επιχειρούμε να σχεδιάσουμε μαζί τους τα πάντα από την αρχή, τον κόσμο τους για το σπίτι από την αρχή. Τίποτε δεν είναι δεδομένο και προφανές. Τίποτε δεν περιμένει στην αγορά έτοιμο να το καταναλώσουμε. Όλα (προκειμένου να εξυπηρετήσουν την θετική εμμονή για μια ενιαία, αδιάσπαστη, καθαρή, ήσυχη και πρόδηλη εικόνα) πρέπει να ξανασχεδιαστούν για να συγκροτήσουν στο τέλος, μια και μόνο ολότητα, Εναν τόπο, τοπο παρουσίας ανθρώπινων σωμάτων, τόπο θέατρο της δράσης τους, και υποδοχέα των πολύτιμων αγαθών και βοηθημάτων τους, αντικειμένων, βιβλίων, έργων τέχνης και αγαπημένων επίπλων.

Κατασκευή η
η αλήθεια είναι συγκεκριμένη

Η επιθυμία για ένα χώρο λιτό, έγκυρο και διαχρονικό, οδηγεί στη χρήση λίγων επιλεγμένων υλικών παντού, αποφεύγοντας συνειδητά, υλικά που παραπέμπουν σε απαστράπτουσες λογικές. Επιλέγονται υλικά γήινα, ήσυχα και ταπεινά που μεταπλάθονται με πολύτιμους τρόπους, με κατασκευαστικό ήθος που παραπέμπει σε κουλτούρες του πρωτοβιομηχανικου και του χειροποίητου. Ξύλινα δρύινα δάπεδα, έπιπλα και κουφώματα με σπασμένες ακμές που υποδηλώνουν υπόσταση μασίφ υλικού και όχι επιφάνειας, υπόλευκες ματ λαδομπογιές και όχι λάκκες, μεγάλες μαρμάρινες αντικαρισμένες πλάκες σε μπεζ τόνους και όχι πλακάκια, μορφοσιδηρες μεταλλικές διατομές βαμμένες σε ματ λαδομπογιά και όχι ανοξείδωτα, γυαλιά χωμένα στο έδαφος χωρίς εμφανή σκελετά στήριξης και τέλος αδροί σοβάδες, έξω έγχρωμοι και μέσα υπόλευκοι ,υποστηρίζουν ένα αφαιρετικό περιβάλλον ικανό να υποδεχθεί Περιεχόμενα με χρώματα και εντάσεις .

Οι χώροι μετρούνται, σχεδιάζονται και χαράζονται με ψηφιακά μέσα, με ακρίβεια χιλιοστού, πράγμα που δίνει τη δυνατότητα ανάλυσης και κατάτμησης της κατασκευής σε μέρη που κουμπώνουν στην συνέχεια μεταξύ τους επί τόπου με ικανοποιητική ακρίβεια. Αν εξαιρέσει κανείς τα εξωτερικά κουφώματα αλουμινίου, κάποια είδη υγιεινής, και τον αναγκαίο ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό, όλα τα υπόλοιπα μέλη της οικοδομής είναι βασανιστικά σχεδιασμένα, ένα προς ένα, και κατασκευασμένα για την περίσταση, σε πείσμα της τυποποιημένης αγοράς. Μέσα από μια τέτοια διαδικασία, αποσιωπείται απόλυτα η πλούσια τεχνολογική υποδομή του κτιρίου, ο φωτισμός εξυπηρετείται από σχισμές στους τοίχους και τις οροφές χωρίς εμφανή φωτιστικά, και τέλος επιλύονται δεκάδες κάθε φορά, μικρές και μεγαλύτερες κρισιμες ειδικές κρυφές κατασκευαστικές λεπτομέρειες, προσβλέποντας σε μια εικόνα, με την μεγαλύτερη δυνατή αφαίρεση και απλότητα.

Κυρανης Ανδρέας

Ιανουάριος 2009.